Wij van GEBA Trans: Erick van der Weijden
U kent ons bij naam van de mail of van de telefoon. Of u hebt ons opgezocht op onze site. Hoog tijd om dat allemaal wat meer kleur te geven. In deze nieuwsbrief: Erick van der Weijden (47).
Je kunt hem er gerust voor wakker maken, voor een weekeindje Eifel of Ardennen samen met vrouw Fabiënne, dochters Fenna en Rinske en zoon Raff. Want zijn gezin is voor sales manager Erick van der Weijden zijn grootste passie. Een sportief gezin, want de beide dochters voetballen en de zoon judoot: ‘Ik ga graag kijken, maar verder bemoei ik me niet met het spel. Er zijn er al genoeg die dat doen. Zelf fiets ik graag, zoals zo veel hier bij GEBA. Ik maak zo’n vierduizend kilometer per jaar. Het was dan ook erg aanstekelijk, die klim op de Galibier een paar jaar terug in de Franse Alpen. Vorig jaar ben ik er nog eens terug geweest, samen met mijn vrouw, want die heeft het fietsen inmiddels ook te pakken. We zijn nu met twee vrienden aan het trainen, want deze zomer gaan we weer die kant op. Doen we hetzelfde traject als in 2014, toen we met GEBA voor KidzBase 25 duizend euro bij elkaar gefietst hebben. Nu pakken we met z’n vieren ook de route terug erbij.’
Het vak van sales manager is ook min of meer sport: ‘Met goed luisteren als belangrijkste vaardigheid. Wat wil de klant? Wat is belangrijk voor hem? Hoe heeft hij dit tot nu toe voor elkaar gekregen? Daar de meest slimme en efficiënte oplossing bij bedenken. Het is niet altijd high science, maar je moet wel vindingrijk zijn en een beetje outside the box kunnen denken. Het is een uitdaging om iets te bedenken waarvan de klant en GEBA Trans beide tevreden worden. Dat kunstje maakt het elke dag weer de moeite waard.’
Ericks favoriete vakantieland is Spanje. Altijd aan de kust, maar wel elk jaar een ander stukje, want variatie is wel zo prettig: ‘Nieuwe dingen zien. Dat is sowieso mijn aard: van alles willen meemaken. Verder laat ik me daar graag verwennen. Lekker bordje gamba’s, heerlijk. En misschien ooit een eigen stekkie daar. Je moet wat te dromen hebben, toch?’