Wij van GEBA Trans: Arie Hendrickx

U kent ons bij naam van de mail of van de telefoon. Of u hebt ons opgezocht op onze site. Hoog tijd om dat allemaal wat meer kleur te geven. In deze nieuwsbrief: Arie Hendrickx (50).

Arie is een echte verenigingsman: ‘Toen we trouwden hielden de jongens van mijn voetbalclub een voordracht. Daarbij had elk van hen het shirt aan van een van de verenigingen waarvan ik lid ben. Ze konden er bijna een heel elftal mee samenstellen. De voetbalclub, de fietsclub, ik heb zelfs nog trompet gespeeld bij de Venlose harmonie en dan natuurlijk ook nog wat joekskapellen.’

Een joekskapel, voor de niet-Limburgse lezer, is een klein clubje muzikanten dat vooral met carnaval de straat op gaat. Het plezier (joeks in het Venloos) is daarbij minstens zo belangrijk als de muziek en van een valse noot hier of daar ligt niemand wakker.

Arie werd als zevenjarige lid van FCV Venlo en is dat nog steeds. Is zelfs trainer geweest en gaat nu nog geregeld bij de kleintjes kijken om jonge talentjes te scouten. Toen op zeker moment het voetballen niet meer ging, is Arie gaan wielrennen. Dat gebeurde lang voordat hij ruim drie jaar terug als senior expediteur en planner bij GEBA Trans in dienst trad: ‘In feite heb ik het wielrennen hier binnen gebracht, want ik had er toen al de nodige kilometers en klimmetjes op zitten. Ook de Col du Galibier, ja. Ik was de enige die wist wat mijn collega’s te wachten stond: het is zwaar. Je moet rustig beginnen en niet met je krachten smijten. Dat is vooral voor beginners heel lastig. Die Galibier zelf is maar negen kilometer, maar daarvoor heb je de Lautaret van 33 kilometer. Samen 42, dus je bent al gauw 3,5 of 4 uur onderweg. En dat is afzien. Een gevecht tegen jezelf, tegen de pijn van de verzuring. Niet afstappen, nooit afstappen. Veel mensen beseffen niet dat je vaak meer kunt dat je zelf denkt. Ben je eenmaal boven, dan is dat heel emotioneel: je hebt jezelf overwonnen, iets gedaan dat je niet verwacht had en dat is mooi om mee te maken.’

Zelf is Arie inmiddels op zoek gegaan naar andere klimmetjes, die steiler, hoger, lastiger zijn: ‘Wat ik zeg: je kunt altijd meer dan je denkt. Je moet ook je grenzen eens willen verleggen.’